Wpływ czterodniowego tygodnia pracy na pracowników… No właśnie, jaki?

Wg Janusza byznesu:

Rozleniwia dziada! Pracuje se taki dzień krócej, a pensje bierze tom samom! Znaczy się, że mnie okradał wcześniej, bo mógł zrobić 25% wiency, a nie robił!

A wg faktycznych badań w firmach, które wdrożyły taki system pracy, wpływ na pracownika jest bardzo pozytywny i ma wiele aspektów.

1. Produktywność.

Roboty od skreślenia jednego dnia w kalendarzu nie ubywa. Trzeba ją teraz upchnąć w cztery dni, a nie dwa. A że pracownik chce się cieszyć swoim dodatkowym wolnym dniem, to jakoś znajduje sposoby, żeby wykonać swoją pracę w dużo krótszym czasie.

Generalnie, wyniki pracowników są takie same, lub lepsze przy przejściu na czterodniowy tydzień pracy.

2. Poczucie swobody i kontroli.

Przejście na czterodniowy tydzień nie odbywa się ot tak, bo się pracownikowi zachciało. To niemal zawsze jest inicjatywa pracodawcy i to pracodawca musi trochę poluzować dawne normy, żeby było to możliwe. Przecież w tej zmianie nie chodzi o to, żeby firma miała takie same koszty pracownicze generując 20% dochodu mniej.

I to te działania wokół reformy pozwalają pracownikowi poczuć, że więcej zależy od niego, że pracodawca ufa mu na tyle, żeby pozwolić mu (może z jakąś systemową pomocą), zmienić tryb pracy.

3. Większe zaangażowanie.

Ile by tam pracodawca nie pomógł, to i tak na tobie spoczywa obowiązek wykonania swojej roboty. A że pracownikowi chce się bardzo mieć dodatkowy dzień wolny, to produktywność z punktu #1 wynika głównie z pracownika inicjatywy. Mniej przerw na kawę i papieroska, a więcej klepania w klawiaturę.

Oraz dziesiątki innych drobnych innowacji, które zmniejszają marnowanie czasu i pakują więcej pracy w tą samą jednostkę czasu.

4. Równowaga.

Prawda jest taka, że pracownik to słabo opłacany niewolnik. Odbiera mu się jego najcenniejszy zasób – czas – w zamian za (zwykle) śmieszne pieniądze. I tego czasu brakuje mu na wszystko inne poza pracą – religię, ćwiczenia, płacenie rachunków, rodzinę, załatwianie spraw w urzędach, hobby…

Wywalenie jednego dnia pańszczyzny z grafiku nieco przywraca tą życiową równowagę pomiędzy czasem pracy, a czasem życia.

5. Lepsze mniemanie o sobie.

W języku angielskim jest takie pojęcie, self-efficacy, przetłumaczone jako poczucie własnej skuteczności. Skoro możesz odwalać tą samą robotę w 32 godziny, a nie 40, to nic dziwnego, że czujesz się bardziej skuteczny/a.

Ale skoro tylko możesz bardziej być człowiekiem i zająć się trochę więcej istotnymi sprawami, jak zdrowie i rodzina, to nic dziwnego, że twoje ogólne samopoczucie rośnie.

Pewność siebie. Szczęście (szczęście ma tylko jeden czynnik skorelowany-relacje; jeśli masz więcej czasu na podtrzymywanie więzi międzyludzkich, to twoje poczucie szczęścia też rośnie). Odpowiedzialność. Poczucie własnej wartości. Te wszystkie niezbyt namacalne odczucia poprawiają się przez prosty fakt odzyskania jednego dnia życia w tygodniu.

Ile fabryka dała

Pięciodniowy tydzień pracy i ośmiogodzinny dzień pracy to przeżytki z czasów industrialnych. O ile miały duży sens w fabryce opartej na masowej produkcji, gdzie ciągłość i długość pracy przekładała się bezpośrednio na wyniki, o tyle w nowoczesnej gospodarce bardziej przeszkadzają, niż pomagają.

Praktycznie wszystkie “eksperymenty” ze skracaniem dnia i godzin pracy kończą się sukcesem. Czasami są to spektakularne sukcesy. To tylko siła przyzwyczajenia sprawiała, że firmy kurczowo się trzymały tego sposobu organizacji.

Pandemia wywróciła ten “fabryczny” sposób postrzegania pracownika. Nagle się okazało, że nie trzeba stać nad nim z batem, żeby wykonywał swoją pracę.


Praca zdalna stała się faktem. Oby i krótsza praca stała się takim faktem.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *